பூதான் எல்லாம்!

கருங்கூந்தல்; பூ வந்து -

இருங்கூந்தல்;

கருப்பருவி வழிந்தாற்போல்

வருங்கூந்தல்;

பாண்டியனுக்கு ஐயமும் -

பரமனுக்குப் பாடலும் -

தருங்கூந்தல்!

இத்தகு கூந்தலால்

எழிலுற்றாள் பூவை;

ஆம் -

அக்கூந்தல் தானே

அணலாய்ச் சுட்டது -

நற்றமிழ்ப் பாவலன்

நக்கீரன் நாவை?

ஏந்திழையைப் பூவையென

ஏன் சொன்னார்?

அவர் -

அப்படிச் சொல்லுதற் கேதுவாய்

வகிடெடுத்து வைகலும் -

வாரும் கூந்தலில் -

நாறும் பூவைத்து

நின்னார்!

பூவுக்கும் ஏழு; அதுசூடும் -

பூவைக்கும் ஏழு!

பருவம்; உறும் -

உருவம்!

அரும்பு;

முகை;

போது;

அலர்;

மலர்;

வீ;

செம்மல்; இவை -

செண்டுக்குரிய ஏழு;

பேதை;

பெதும்பை;

மங்கை;

மடந்தை;

அரிவை;

தெரிவை;

பேரிளம்; இவை -

பெண்டுக்குரிய ஏழு!

செண்டு;

பெண்டு;

பிறப்பது ஓரிடம்; மணந்து -

பிழைப்பது வேறிடம்!

“பூவில் கள்ளுண்டு; அப் -

பூவில் கள்ளுண்டு -

ஊதியது வண்டு –

ஊட்டிய பூவையே

ஒண்சங்காய்க் கொண்டு!”

பூ -இப்படி

புகழேந்தியை சொல்லவைத்தது; அது-

நவையென்று

நக்கீரனை விள்ளவைத்தது!

தாமரை;

மா;

அசோகம்;

முல்லை;

கருங்குவளை; எனும் -

அம் பூ; ஐந்தும் -

அம்பு; அவை -

காமன்

கருவி;

யௌவனப் பருவம் எய்திய -

யாரையும் விடாது

எல்லியும் பகலும்

ஏகாந்தத்தில்…

உளத்தை;

நலத்தை;

உயிரை;

உணர்வை;

பொன்றுந் தனையும்

போகும் உருவி!

கோவே எனினும் -

குறைகாணின்

தேவே தடுத்தும் -

சீற்றம் தணியாது…

முனியும்

முனியும் -கண்டு

அஞ்சம்பு –அவ்

அஞ்சம்பிற்கு

ஆர்தான்

அஞ்சாதார்?

நெஞ்சில் அச்சம்

நிலைகொளினும் -

அஞ்சில் ஒன்றையேனும்

அங்கத்தில் பாய்ச்ச -

அனங்கனை -

ஆர்தான் கெஞ்சாதார்?

பூ –ஓர்

இயற்கை வயாகரா;

அதை -

நுகர்ந்தால் பாயும் -

நொடியில் -

நரம்பில் –மோக

நயாகரா!

பூ –இது

பூவையும் குறிக்கும்;

பூமியையும் குறிக்கும்!

நிலங்கள் ஐந்து; அந் -

நிலங்களின் பெயர்களாய்

இலங்கும்

மலர்கள் ஐந்து!

குறிஞ்சி;

முல்லை;

மருதம்;

நெய்தல்;

பாலை; இவை -

மலர்களின் பேர்; ஐந்து -

நிலங்களின் பேர்;

திணைகள் ஐந்தும்; பூ -

மனைகள் ஐந்தும்;

பேர் ஒன்றப் பெற்றது

பெருஞ்சீர்!

ஐந்நிலம் -

ஆயினும்

அவ் -

ஐந்நிலத்திற்கும்

நிலைத்த பேர் என்னவோ

நானிலம்!

குறு நிலம்;

பெரு நிலம்;

என -

இரு நிலம் ஆண்ட

மன்னவர்; புகழ்பூத்த -

தென்னவர்; உருமும் உழுவை -

அன்னவர்; தமிழுக் கரணாய் -

நின்னவர்; பாரை ஆண்ட -

முன்னவர்; போரில் வீரம் -

சொன்னவர்!

விரும்பி அணிந்தார்

விரைமலர்த் தாரை;

நறைதார் அணிந்தே

நடத்தினர் போரை! அது -

களப்போர் ஆயினும் சரி…

கலவிப்போர் ஆயினும் சரி…

புல்லவும்; செற்றாரை -

வெல்லவும்

தார் அணிந்தார்; அதன் -

சீர் தெரிந்தார்!

வெட்சி சூடியோன் -

வெகுநிரை கவர…

கரந்தை சூடியோன் -

கரவைகள் மீட்க…

வஞ்சி யணிந்தோன் -

வம்புக் கிழுக்க…

காஞ்சி யணிந்தோன் -

கடிதெதிர் ஊன்ற…

உழிஞை தரித்தோன் -

உடனரண் வளைக்க…

நொச்சி தரித்தோன் -

நின்றரண் காக்க…

தும்பை துவள -

தோள்வலி காட்டி…

இருபெரு வேந்தர் -

ஒருகளத் தாடி…

இரண்டில் ஒன்று பாத்தபின்பு…

இருவரில் ஒருவர் தோத்தபின்பு…

வாகை சூடியோன் –

சூடுவான் வாகை;

சூடிய வேந்தைச்

சூழ்ந்து -

குடிகள் யாவரும்

கூறுவர் ஓகை!

அற்றை நாளில்

ஆடவர்

ஆயிழையர்

அணிய

நறுமலர் தாரே -

நகை;

இற்றை நாளிலும்

எம்குலப் பெண்டிர்

அணியக் காரணம் -

அது புரியும் நகை!

பூ

புன்னகைக்கிறது…

செடியில்;

கொடியில்;

காவில்;

கழனியில் திருவோடு; அப் -

பூவனைய -

புன்னகையை…

யாண்டும்

யாசிக்கும் –நம்

வாய் இருக்கிறதே

வாய் –அது

வாயல்ல

வதனம் ஏந்திய திருவோடு!

பூக்கள் பயன்படுகிறது -

பூசைக்கும்;

கட்டில்மேல்

இருவர் வைக்கும்

ஆசைக்கும்!

பூக்கள்தான் எல்லாம்; இங்குப் -

பூவின்றி -

விழவும் இல்லை;

இழவும் இல்லை!